ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Επιμελητής Ορθοπαιδικής Κλινικής 401 ΓΣΝΑ, Αθλητίατρος. Μετεκπαιδευθείς στη Χειρουργική Ανακατασκευή Ισχίου-Γόνατος και Ορθοπαιδική Ογκολογία στο Royal National Orthopaedic Hospital, Stanmore, London ,UK. Μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Χειρουργών Γόνατος, Αθλητικών Κακώσεων και Αρθροσκοπικής Χειρουργικής. Μέλος Ελληνικής Εταιρίας Χειρουργικής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας Μέλος Ελληνικής Αρθροσκοπικής Εταιρίας Μέλος Ελληνικής Εταιρίας Σπονδυλικής Στήλης Μέλος Ελληνικής Εταιρίας Μελέτης Μεταβολισμού των Οστών. Συνεργαζόμενος με όλες τις Ιδιωτικές Ασφαλιστικές Εταιρίες και τα σημαντικότερα Ιδιωτικά Θεραπευτήρια
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ-ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
Αρθροσκοπική Χειρουργική-Αθλητικές Κακώσεις Συνδεσμοπλαστική ΠΧΣ Μεταμόσχευση Χονδροκυττάρων Τραυματολογία Ενηλίκων-Παίδων Επανορθωτική Χειρουργική-Ανακατασκευή Αρθρώσεων Ολική Αρθροπλαστική Μονοδιαμερισματική Αρθροπλαστική Γόνατος Αρθροπλαστική Επιφανείας Ισχίου Χειρουργική Σπονδυλικής Στήλης Χειρουργική Άκρας Χείρας-Μικροχειρουργική Έλεγχος και Αντιμετώπιση Οστεοπόρωσης Έγχυση Αυξητικών Παραγόντων
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΘΡΟΣΚΟΠΗΣΗ
Η σύνθετη λέξη αρθροσκόπηση προέρχεται από τις λέξεις άρθρωση και σκοπείν (κοιτώ, εξετάζω). Με αυτή τη χειρουργική τεχνική είναι δυνατός ο έλεγχος και η εξέταση του εσωτερικού μίας άρθρωσης ή μίας κοιλότητας του σώματος χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό. Για την πραγματοποίηση μίας αρθροσκόπησης είναι αναγκαία η χρήση μίας ειδικής κάμερας, διαμέτρου μέχρι 5 mm ή και λιγότερο σε μικρές αρθρώσεις, συστήματος ψυχρού φωτισμου, συσκευής παροχής υγρού και διαφόρων άλλων συσκευών με τις οποίες γίνεται δυνατή η πραγματοποίηση χειρουργικών επεμβάσεων. Η αρθροσκοπική εικόνα προβάλλεται σε μόνιτορ, το οποίο παρακολουθεί ο χειρουργός προκειμένου να πραγματοποιήσει την επέμβαση. Διαγνωστική και Χειρουργική αρθρσκόπηση πραγματοποιείται σε όλες σχεδόν τις αρθρώσεις του σώματος στις οποίες υπάρχει θεραπευτικό ενδιαφέρον από τις μικρές αρθρώσεις του χεριού και του ποδιού έως τον ώμο και τη σπονδυλική στήλη. Η πραγματοποίηση μίας αρθροσκοπικής επέμβασης απαιτεί ιδιαίτερη εκπαίδευση και ικανότητα από τον Ορθοπαιδικό Χειρουργό-Αρθροσκόπο. Η πλειονότητα των αρθροσκοπικών επεμβάσεων πραγματοποιείται στο γόνατο και στη συνέχεια στον ώμο. Σπανιότερα πραγματοποιούνται επεμβάσεις στον αγκώνα, τον καρπό, το ισχίο και την ποδοκνημική.
ΒΛΑΒΕΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΙΚΟΥ ΧΟΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥΣ.
Ο αυξημένος αριθμός ατόμων, που ασχολούνται με τον αθλητισμό, σε ερασιτεχνική ή επαγγελματική βάση και από νεαρή ηλικία, καθιστά τις αθλητικές κακώσεις και ειδικότερα τις βλάβες του αρθρικού χόνδρου του γόνατος, συχνό φαινόμενο στην ορθοπαιδική τραυματολογική πρακτική. Οι βλάβες αυτές εάν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα και σωστά, οδηγούν στην εμφάνιση της πρώιμης μετατραυματικής αρθρίτιδος, δηλαδή στην πρόωρη καταστροφή της άρθρωσης. Ο αρθρικός χόνδρος είναι ένας αδιαφανής, λείος και λευκός ιστός, που παρεμβάλλεται στις αρθρώσεις, προσδίδωντας σε αυτές μοναδικές εμβιομηχανικές ιδιότητες στήριξης, αντοχής και κίνησης. Το 65%-80% του συνολικού όγκου του αποτελείται από νερό, ενώ το 50 % του ξηρού βάρους του, αποτελείται από κολλαγόνο ΙΙ με το υπόλοιπο 50% από χονδροκύτταρα. Μην έχοντας δικά του αγγεία και νεύρα, η θρέψη του λαμβάνει χώρα μέσω του φαινομένου της διάχυσης μέσα στην άρθρωση από το αρθρικό υγρό, το οποίο εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τον αρθρικό υμένα, που το παράγει. Φυσιολογικά, ο χόνδρος υπόκειται στην φθορά λόγω ηλικίας μειώνοντας το πάχος του, με αποτέλεσμα την τριβή των οστών που απαρτίζουν την άρθρωση. Δυστυχώς, η αυτόματη ικανότητα ανακατασκευής και επούλωσης του(αυτοίαση) είναι περιορισμένη, λόγω της ανικανότητος πολλαπλασιασμού των χονδροκυττάρων. Για το λόγο αυτό, η εφαρμογή έγκαιρης και σωστής αντιμετώπισης, των συμπτωματικών περιπτώσεων των τραυματικών κακώσεων του αρθρικού χόνδρου του γόνατος είναι επιτακτική, ούτως ώστε να αποφευχθεί ή τουλάχιστον να καθυστερήσει, η εμφάνιση της εκφυλιστικής – μετατραυματικής οστεοαρθρίτιδος στο κοντινό μέλλον του ασθενούς.
Η ΧΟΝΔΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ
Η πλέον σύγχρονη παρεμβατική θεραπευτική τάση σήμερα, είναι η αντικατάσταση του τραυματισθέντος τεμαχίου ή περιοχής του αρθρικού χόνδρου με βιολογικά υλικά, που να προσομοιάζουν στις δομικές και μηχανικές του ιδιότητες στο μέγιστο δυνατό(Χονδροπλαστική). Η προσέγγιση της πάσχουσας περιοχής πραγματοποιούνται κατά κανόνα ατραυματικά, μέσω της αρθροσκόπησης του γόνατος, δηλαδή μέσα από μικρές οπές, από τις οποίες, με τη βοήθεια ειδικής κάμερας, διενεργούνται ολοι οι χειρουργικοί χειρισμοί. Η θεραπευτική προσέγγιση, περιλαμβάνει όλους εκείνους τους τρόπους αντικατάστασης και αποκατάστασης, λαμβάνοντας υπ’οψιν κριτήρια και παραμέτρους, που αφορούν στο επίπεδο δραστηριότητος του ασθενούς, την ηλικία του, καθώς βέβαια το βαθμό και την έκταση της βλάβης καθεαυτής. Τελικά, το απώτερο ζητούμενο είναι η επίτευξη μιας φυσιολογικής ανώδυνης άρθρωσης, ικανής να ανταπεξέλθει τόσο στις απαιτήσεις της καθημερινής δραστηριότητος όσο και της επανένταξης στις διάφορες αθλητικές δραστηριότητες. Το βασικό κλινικό σημείο και σύμπτωμα, που οδηγεί τον ασθενή στον ειδικό ορθοπαιδικό-αρθροσκόπο, είναι ο πόνος και η χωλότητα βάδισης που τον συνοδεύει. Ο απεικονιστικός έλεγχος περιλαμβάνει τις απλές ακτινογραφίες, την αξονική τομογραφία (η οπoία έχει μεγαλύτερη ευαισθησία και ακρίβεια στην ανάδειξη των οστικών δομών-βλαβών) και η μαγνητική τομογραφία(MRI). Η μαγνητική τομογραφία, έχει ιδιαίτερη θέση ως προς την αναδειξη της μορφολογίας της χόνδρινης βλάβης, καθώς διαθέτει υψηλή ειδικότητα για τη διάγνωση του χόνδρινου ελλείμματος και τη μετέπειτα θεραπευτική στρατηγική. Στη θεραπευτική του φαρέτρα, ο ορθοπαιδικός-αρθροσκόπος, διαθέτει τέσσερις λύσεις για την αποκατάσταση αυτών των χόνδρινων ελλειμμάτων: 1. αρθροσκοπική έκπλυση της άρθρωσης με καθαρισμό των εκφυλιστικών στοιχείων. 2. επιδιόρθωση μέσω των ενδογενών παραγόντων της αρθρώσεως, δηλαδή μέσω της ενεργοποίησης των αναγεννητικών ικανοτήτων των κυττάρων του μυελού των οστών(τρυπανισμοί , μικροκατάγματα) , 3. βιολογική αποκατάσταση με χρήση αυτόλογου μοσχεύματος-εμφυτεύματος δια: α) πλαστικής αποκατάστασης μέσω της τεχνικής του «μωσαϊκού» ή σύστημα αυτόλογης οστεοχόνδρινης μεταμόσχευσης , β) αυτόλογη μεταμόσχευση χονδροκυττάρων σε 2 χρόνους , 4. μεταμόσχευση προσφάτου αλλομοσχεύματος(δηλαδή μόσχευμα από άλλον άνθρωπο).
Η ΑΥΤΟΛΟΓΗ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΧΟΝΔΡΟΚΥΤΤΑΡΩΝ
Η τεχνική της αυτόλογης μεταμόσχευσης χονδροκυττάρων, άνθισε στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 και αναπτύχθηκε από τον PETERSON το 1994. Ήδη σε μεγάλα, εξειδικευμένα κέντρα του εξωτερικού,όπως το Royal National Orthopaedic Hospital, Stanmore, στο Λονδίνο, η τεχνική αυτή μετρά πάνω από 11 χρόνια εφαρμογής, με πολύ καλά αποτελέσματα σε μεγάλο αριθμό ασθενών. Ενδείξεις ΑΜΧ (αυτόλογη μεταμόσχευση χονδροκυττάρων ) : • συμπτωματική, εντοπισμένη, μονόπλευρη, ολικού πάχους, χόνδρινη βλάβη εκτάσεως από 2-10 τ.εκ. • εκτεταμένες βλάβες σε νεαρά άτομα • κάτω των 2 ετών συμπτώματα • αθλητής • ως δεύτερη επέμβαση μετά από αποτυχία πρότερης. Η μέθοδος της ΑΧΕ περιλαμβάνει 2 στάδια. Στο πρώτο στάδιο, γίνεται μια πρώτη αρθροσκοπική εκτίμηση η οποία δίνει πληροφορίες σε σχέση με τα μορφολογικά δεδομένα της χόνδρινης βλάβης (βάθος-έκταση) και ταυτόχρονα λαμβάνεται τμήμα υγιούς χόνδρου από μη φορτιζόμενη επιφάνεια. Σε δεύτερο χρόνο, γίνεται η εμφύτευση των χονδροκυτταρών, μετά από εργαστηριακή καλλιέργεια και πολλαπλασιασμό, είτε με αρθοσκοπική τεχνική, είτε με μικρή αρθροτομή και τεχνικές περιοστικής συγκράτησης (1ης γενεάς), ή λοιπών άλλων βιολογικών μεθόδων και υλικών(2ης γενεάς). Η 3η γενεά εμφύτευσης χονδροκυττάρων, έγκειται στην μορφή σφαιριδίων, καλλιεργήσιμα στο εργαστήριο, η προσκόλληση των οποίων γίνεται αρθροσκοπικά, μέσω της συγκολλητικής ιδιότητος που έχουν τα συγκεκριμένα σφαιρίδια, στο επίπεδο της βλάβης. Αντενδείξεις ΑΜΧ : • γενικευμένη οστεοαρθρίτιδα • ρήξεις χιαστών συνδέσμων • προηγηθείσα μηνισκεκτομή • παραμόρφωση ραιβό-βλαισογονύας • μη ομαλή επιγονατιδομηριαία κύλιση(mal-tracking) • φλεγμονή γόνατος • αρθροϊνωση • νευρολογική πάθηση • αυτοάνοσο νόσημα • κακοήθης παχυσαρκία • εγκυμοσύνη • εθισμός σε ουσίες Από επιστημονικής απόψεως, η ΑΜΧ έχει συγκριτικό θεωρητικό πλεονέκτημα σε σχέση με τη δημιουργία καλύτερου υαλοειδούς αρθρικού χόνδρου σε βάθος χρόνου. Όμως είναι τεχνικά απαιτητική, χρειάζεται 2 χειρουργικούς χρόνους και το κόστος της είναι ακόμη υψηλό. Απαραίτητη βέβαια προυπόθεση για την επιτυχία, αποτελεί η εφαρμογή της από έναν έμπειρο και ειδικά εκπαιδευμένο Ορθοπαιδικό Χειρουργό. Επίσης, απαιτεί συνεχές και μακροχρόνιο πρόγραμμα φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης. Το συνολικό πρόγραμμα της αποθεραπείας, ολοκληρώνεται περίπου στους 18 μήνες.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ Ε:
Ποιός πρέπει να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αρθροπλαστικής; A: Η χειρουργική επέμβαση αρθροπλαστικής είναι καταλληλότερη για ασθενείς με χρόνιους πόνους άρθρωσης λόγω αρθρίτιδας που δυσκολεύει τις καθημερινές δραστηριότητες, π.χ. βάδισμα, άσκηση, χαλάρωση και αναψυχή. Σκοπός της επέμβασης είναι να ανακουφίσει τον πόνο, να αποκαταστήσει την ανεξαρτησία και να επιτρέψει την εργασία και την εκτέλεση άλλων καθημερινών δραστηριοτήτων. Ε: Τί αποτελέσματα έχει η αρθροπλαστική; A: Μετά από μια ολική αρθροπλαστική επέμβαση, πολλοί ασθενείς βιώνουν μειωμένο πόνο, αυξημένη κινητικότητα και βελτιωμένη ποιότητα ζωής. Η απόδοση και η διάρκεια ζωής ενός εμφυτεύματος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες στους οποίους περιλαμβάνονται η προ-εγχειρητική φυσική κατάσταση του ασθενή, η ανατομία, το βάρος, η φυσική δραστηριότητα και η προθυμία να τηρηθούν οι οδηγίες του χειρουργού πριν και μετά από την επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση άρθρωσης ενέχει πιθανούς κινδύνους και απαιτεί ορισμένο χρόνο ανάρρωσης. Τα επιμέρους αποτελέσματα μπορεί να ποικίλουν και μόνο ένας ορθοπεδικός χειρουργός μπορεί να καθορίσει αν η επέμβαση είναι κατάλληλη για σας. Ε: Ποιές είναι οι πιθανές επιπλοκές μιας ολικής αρθροπλαστικής επέμβασης; A: Παρόλο που δεν είναι συχνό, μπορεί να προκύψουν επιπλοκές κατά τη διάρκεια και μετά από την επέμβαση. Στις επιπλοκές περιλαμβάνονται, χωρίς να περιορίζονται μόνο, μολύνσεις και θρόμβοι αίματος. Για αποφυγή αυτών των επιπλοκών οι χειρουργοί μπορούν να λάβουν διάφορα μέτρα προφύλαξης, συμπεριλαμβανομένης της χορήγησης αντιβιοτικών και αντιπηκτικών αίματος, πριν και μετά από την επέμβαση. Μολονότι η χειρουργική εμφυτευμάτων σημειώνει εξαιρετική επιτυχία στις περισσότερες περιπτώσεις, ορισμένοι ασθενείς μπορεί ακόμα να αισθάνονται πόνο και δυσκαμψία. Παράγοντες, όπως οι μετεγχειρητικές δραστηριότητες και το βάρος του ασθενή μπορεί να επηρεάσουν τη μακροβιότητα του εμφυτεύματος. Το καλύτερο είναι να συζητήσετε αυτούς τους κινδύνους με το χειρουργό σας, ο οποίος είναι σε θέση να απαντήσει σε κάθε ερώτηση που μπορεί να σας απασχολεί. Ε: Πότε πρέπει να κάνω αυτό τον τύπο χειρουργικής επέμβασης; A: Ο γιατρός σας θα αποφασίσει αν είστε κατάλληλος υποψήφιος για αυτή τη χειρουργική επέμβαση. Οι αποφάσεις θα βασιστούν στο ιατρικό ιστορικό σας, τις εξετάσεις και τις ακτινογραφίες. Ε: Είμαι πολύ μεγάλος σε ηλικία γι' αυτή τη χειρουργική επέμβαση; A: Γενικά, η ηλικία δεν αποτελεί πρόβλημα αν είστε σε σχετικά καλή κατάσταση υγείας και έχετε την επιθυμία να συνεχίσετε να ζείτε δραστήρια. Πρέπει να δείτε το γιατρό σας για μια γνώμη σχετικά με τη γενική κατάσταση της υγείας σας και την καταλληλότητα για χειρουργική επέμβαση. Ε: Πόσο διάστημα παραμένουν τυπικά οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αρθροπλαστική στο νοσοκομείο; A: Κατά το παρελθόν, ένας ασθενής ανέμενε τυπικά παραμονή για διάστημα από 3–7 ημέρες, ακολουθούμενο από έξι εβδομάδες ή περισσότερο δύσκολης αποθεραπείας, πριν να επιστρέψει στις φυσιολογικές δραστηριότητές του. Με μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική, κάποιοι ασθενείς μπορούν να πάρουν εξιτήριο σε δύο μόλις ημέρες και σημαντικά ταχύτερη επιστροφή στις φυσιολογικές δραστηριότητες, καθώς επίσης λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο. Ε: Τι είδους δραστηριότητες πρέπει να αναμένουν οι ασθενείς ότι θα μπορούν να επιχειρούν μετά από την αρθροπλαστική; A: Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του τύπου της χειρουργικής επέμβασης, της κατάστασης της υγείας σας και της ικανότητας ανάρρωσης. Τυπικά, οι ασθενείς μπορούν να επιστρέψουν σε ορισμένες δραστηριότητες χαμηλής δυναμικής απαίτησης εντός εβδομάδων μετά από την επέμβαση. Δεν είναι φρόνιμο για τους ασθενείς, να επιχειρούν δραστηριότητες υψηλής δυναμικής απαίτησης, όπως τρέξιμο και αθλήματα αντοχής και δύναμης.
ΒΛΑΙΣΟΣ ΜΕΓΑΣ ΔΑΚΤΥΛΟΣ (ΚΟΤΣΙ)
Ο "βλαισός μέγας δάκτυλος", ή κοινώς κότσι, αποτελεί μία συχνή ανατομική ανωμαλία του μεγάλου δακτύλου των ποδιών. Το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού μετατοπίζεται προς τα έξω, δηλ. εξόστωση στην έσω πλευρά της άρθρωσης, τρίβεται στο δέρμα των παπουτσιών και δημιουργεί εξελκώσεις. Συνήθως τα κότσια συνοδεύονται από στροφή του δακτύλου, καθώς και από παραμόρφωση με σφυροδακτυλία του δεύτερου δακτύλου, ενώ συχνά συνυπάρχουν και κάλοι πάνω στο ίδιο το κότσι ή στους άλλους δακτύλους του ποδιού. Τα αίτια είναι ποικίλα και οφείλονται: • ακατάλληλα υποδήματα, π.χ. στενή μύτη, ψηλό τακούνι • κληρονομικότητα. Η προτεινόμενη θεραπεία, ανάλογα με την έκταση του προβλήματος αλλά και τον πόνο που νιώθει ο ασθενής, περιλαμβάνει: • χρήση ειδικού νάρθηκα, σε περιπτώσεις όπου η παραμόρφωση του ποδιού δεν είναι μεγάλη • χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση συνίσταται κυρίως για λειτουργικούς λόγους και όχι για την αισθητική αποκατάσταση της μορφής του ποδιού. Η εκάστοτε επεμβατική τεχνική που εφαρμόζεται, ουσιαστικά περιλαμβάνει την αφαίρεση της εξόστωσης (κότσι) και ανάλογα με την έκταση του προβλήματος, οστεοτομία του πρόσθιου μεταταρσίου. H χειρουργική αποκατάσταση του / της ασθενούς, εξαρτάται από τη βαρύτητα του προβλήματος. Σε πολύ σοβαρά περιστατικά η αποκατάσταση μπορεί να φτάσει και τους 2 μήνες, προκειμένου να υποχωρήσει το οίδημα και να αποκατασταθεί η κινητικότητά των ποδιών.
ΑΥΤΟΛΟΓΟΙ ΑΥΞΗΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ (P.R.P) ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΟΙΚΙΛΩΝ ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ
Τα αυτόλογα ενεργοποιημένα αιμοπετάλια (P.R.P), είναι ουσιαστικά ένα υπο-προιόν του αίματός μας, πλούσιο σε αιμοπετάλια. Eίναι εξω-κυτταρικές πρωτεΐνες που, μέσω βιοχημικών ερεθισμάτων στον περιβάλλοντα χώρο του τραύματος, στρατολογούν κύτταρα και πρωτεΐνες προς το τραύμα για να ξεκινήσει η διαδικασία της επούλωσης. Η έγχυσή τους στον ανθρώπινο οργανισμό, έχει αποδεδειγμένα οφέλη ειδικά στην επούλωση του τραύματος, καθώς προκαλεί • Χημειοταξία ( Κίνηση των Κυττάρων) • Μιτογέννεση ( Κυτταρική Διαίρεση ) • Διαφοροποίηση ( Επίκτητα Κύτταρα) και • Προστασία ( Αντιμικροβιακή Λειτουργία) Χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια σε νοσοκομειακό περιβάλλον μόνο, λόγω του μεγάλου κόστους απομόνωσης των αιμοπεταλίων από το ολικό αίμα καθώς και της μεγάλης ποσότητας που απαιτείται για την παρασκευή επαρκούς ποσότητάς τους. Η έλευση νέας τεχνολογίας επιτρέπει σήμερα στον κλινικό γιατρό την παρασκευή επαρκούς ποσότητας αυτών, σε εξωτερική βάση, χωρίς νοσηλεία, χρησιμοποιώντας, με ασφάλεια, μόνο 40-50ml αίμα, που συνήθως προέρχεται από αιμοληψία από περιφερική φλέβα. Τα ενεργοποιημένα αιμοπετάλια επιτρέπουν στο σώμα μας να χρησιμοποιήσει μια φυσιολογική οδό υγιούς αντίδρασης του ανθρώπινου οργανισμού, σε επιταχυνόμενους ρυθμούς. Κατά τη διάρκεια της επουλωτικής διαδικασίας, το σώμα μας κατευθύνει μεγάλο πλήθος και αρκετούς τύπους κυττάρων στην περιοχή της έγχυσης, με σκοπό την επιτάχυνση της. Ένας από αυτούς τους τύπους κυττάρων είναι και τα αιμοπετάλια. Τα αιμοπετάλια επιτελούν διάφορες λειτουργίες, περιλαμβανομένου τη δημιουργία θρόμβου στην περιοχή τραύματος, καθώς και την απελευθέρωση αυξητικών παραγόντων (GF) στις ασθενείς, αρθριτικές ή τραυματισμένες περιοχές του σώματός μας. Η λειτουργία αυτών των παραγόντων είναι να βοηθήσουν το σώμα μας στην αυτό-αποκατάσταση της βλάβης, με την ενεργοποίηση ενηλίκων βλαστοκυττάρων, που με τη σειρά τους μεταπλάσσονται σε ώριμα κύτταρα του ιστού που είναι προς επιδιόρθωση. Όσο μεγαλύτερη η ποσότητα των αυξητικών παραγόντων που ενίονται στην πάσχουσα περιοχή, τόσο περισσότερα ενήλικα βλαστοκύτταρα ενεργοποιούνται και τόσο γρηγορότερη είναι η διαδικασία της επούλωσης. Με τον τρόπο αυτό είναι πασιφανής η χρησιμότητα της μεθόδου στους τένοντες και τις αρθρώσεις, με σκοπό τη βελτίωση του πόνου και της κινητικότητας σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα ή σε αυτούς που έχουν υποστεί αθλητικές κακώσεις. Σήμερα η μέθοδος, είναι ευρύτερα αποδεκτή σε μεγάλα κέντρα του εξωτερικού και χρησιμοποιείται με επιτυχία στην αρθρίτιδα του γόνατος, ώμου, σπονδυλικής στήλης, ισχίου, ποδοκνημικής, καρπού και αγκώνα, καθώς και σε τενοντίτιδες, πελματιαίες απονευρωσίτιδες, επικονδυλίτιδες αγκώνος, τενοντίτιδες Αχιλλείου, μυικές θλάσεις στους αθλητές, ρήξεις στροφικού πετάλου ώμου, όπως επίσης και για τη θεραπεία άτονων ελκών από σακχαρώδη διαβήτη και νεκρώσεις δέρματος, ακολουθώντας ειδικό πρωτόκολλο θεραπείας και αποκατάστασης σύμφωνα με την φιλοσοφία της Βιοορθοπαιδικής.
